คุณคิดว่าคนเราผ่านความล้มเหลวได้กี่ครั้ง?

สำหรับผู้ชายอย่างบุญกิจ กว่าที่ยาสีฟันดอกบัวคู่จะลงหลักปักฐานเช่นนี้ เขาเคยผ่านประสบการณ์ล้มเหลวมานับไม่ถ้วน แต่ด้วยทัศนคติที่ไม่ยอมจำนนต่อโชคชะตา บวกกับกำลังใจของภรรยาที่อยู่เคียงข้างทำให้เขากลับมายืนได้อีกทุกครั้ง

เดิมที่พ่อของบุญกิจเป็นคนจีนที่อพยพมาทำงานอยู่เมืองไทย ต่อสู้จากลูกจ้างร้านทำขนม จนมีร้านขายของชำเล็กๆ แล้วขยายมาเป็นเอเย่นต์บุหรี่ น้ำมันก๊าด ปูนซีเมนต์ ทำเหมืองดีบุก โป๊ะเลี้ยงกุ้ง รวมทั้งมีโรงเผาถ่านที่ใหญ่สุดในนครศรีธรรมราชอีกด้วย แถมยังเป็นคนใจดี เวลาใครมีเรื่องเดือดร้อนก็พร้อมจะช่วยเหลือเสมอ

ทว่าความใจดีและไว้เนื้อเชื่อใจคนอื่นเกินไปกลับกลายเป็นดาบสองคม เพราะเตี่ยของเขาถูกคนรู้จักโกงจนหมดตัว

“สมัยก่อนคนจีนจะไม่กล้าติดต่อหน่วยงานราชการ ก็ให้คนรู้จักไปติดต่อให้ พอถึงเวลาเตี่ยก็เอาเงินให้เขาไปจ่ายค่าเช่าบ้าน ค่าที่ดิน ปรากฏว่าเขาโอนเป็นชื่อตัวเองหมด พอรู้เรื่องเราก็แทบไม่เหลืออะไรเลย”

เมื่อฐานะครอบครัวยากจนเลย บุญกิจที่ถูกส่งไปอยู่กรุงเทพฯ เลยถูกเรียกตัวกลับมาอยู่บ้าน ทำขนมเปี๊ยะ ขนมไหว้พระจันทร์ขาย ก่อนจะย้ายกลับกรุงเทพฯ เมื่อเตี่ยนำเงินที่เหลืออยู่ไปเหมาสวนผลไม้ เพื่อนำกลับไปขายแถวปักษ์ใต้ แต่ทำได้ไม่นานก็ขายเพราะกำไรน้อยเหลือเกิน จึงเปลี่ยนมาทำฟาร์มไก่แถวซอยสันติสุขแทน

“ผมไม่มีความรู้เลย ใช้วิธีศึกษาจากนิตยสารญี่ปุ่น เขาเขียนเป็นตัวอักษรจีน (คันจิ) อ่านแล้วผมก็เริ่มทำตู้ฟักไข่เองตามแบบในหนังสือ กระทั่งมีตู้คลอด มีห้องเลี้ยงถึง 2,000 กว่าห้อง ได้ไข่ 7,000 กว่าฟองต่อครั้ง

“ผมทำจนชำนาญขนาดที่ว่าจับไก่มาตัวหนึ่งแล้วพลิกไปพลิกมา ผมสามารถบอกได้เลยว่าจะออกไข่ได้เดือนละกี่ฟอง จนกระทั่งเข้าปีที่ 8 ผมไม่สบายเป็นโรคแพ้อากาศ เป็นหืดหอบ ก็เลยให้พี่ชายมาช่วย แต่สุดท้ายก็เจ๊ง ไก่เป็นหมื่นๆ ตัวตายหมด”

ช่วงนั้นเองที่เตี่ยของเขาป่วยเป็นมะเร็งกระเพาะอาหาร หมดค่ารักษาเป็นหมื่น จนเหลือเงินติดตัวแค่ 75 บาท กับพระพุทธรูปองค์เดียว บุญกิจต้องให้พี่สาวไปขอยืมเงินคนรู้จักมา 5,000 บาท มาซื้อโลงศพ จากนั้นก็ใช้เวลาอีก 3 ปีเต็ม ค่อยๆ รวบรวมเงินจนสามารถจัดงานศพที่สมเกียรติไหว

เมื่อฟาร์มไก่ปิดกิจการ ก็มีเพื่อนมาชักชวนให้ช่วยคุมงานก่อสร้างแถวอุดมสุข ก่อนที่จะขยับขยายมารับงานด้วยตัวเอง

“งานมาแต่ผมไม่มีเงินเลย ก็เลยอ้างชื่อเตี่ยกับร้านขายวัสดุก่อสร้างแถวสะพานขาว เขาเลยให้เครดิตผม .. เวลานั้นผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร ใช้วิธีศึกษาจากหนังสือ แล้วก็เรียนรู้จากงานด้วย อย่างคอนกรีตจะผสมก็ต้องมีอัตราส่วน ผมก็มาลองคำนวณดู คิดเองหมด ก่อสร้างใช้ตะปูกี่ตัว ใช้ปูน ใช้ทรายกี่คิว

“ตอนไปทำ ผมมีเพื่อนเป็นนายช่าง แต่มาทำได้ไม่กี่วันก็เลิก ผมก็เข้าไปทำเอง ตีผังเอง เรียกช่างเอง คุมเองหมด”

ทำได้พักใหญ่จนฐานะเริ่มมั่นคง พร้อมกับเริ่มสร้างครอบครัวของตัวเอง กระทั่งมาเจอจุดพลิกผัน หลังประมูลตลาดเก่าที่อำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรีได้ ทำให้เจ้าของเก่าไม่พอใจ ประกาศว่าใครกล้าไปเซ้งแผงกับบุญกิจ จะแจ้งตำรวจข้อหาคอมมิวนิสต์

จนสุดท้ายตลาดขาดทุน บ้านที่ผ่อนไว้เพื่อนำเงินมาลงทุนก็เลยถูกธนาคารยึด แถมยังถูกฟ้องล้มละลายกลายเป็นหนี้อยู่ร่วมล้านบาท

“คนที่ไม่เคยล้มละลาย ไม่มีวันได้รู้เลยว่ารสชาติของมันเป็นอย่างไร มันทั้งเสียใจ เสียความรู้สึก ช่วงนั้นผมนั่งน้ำตาตก ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป แต่ภรรยาเขาไม่เคยบ่น เคียงบ่าเคียงไหล่กันมาตลอด ทุกครั้งที่ผมล้ม เขาจะบอกเสมอว่าทำไปไม่ต้องกลัว จนในที่สุดเราก็กัดฟันผ่อนชำระหนี้ไปเรื่อยจนเป็นไท”

เหตุการณ์นั้นทำให้เขาตัดสินใจกลับบ้านที่ปากพนัง พอเจอตาที่เป็นหมอแผนโบราณ ท่านก็โยนตำราสมุนไพรให้เล่มหนึ่ง พร้อมบอกว่า มึงเอาไปรวยเถอะ เพราะถ้าอยู่ที่ตา ก็แค่ต้มรักษาให้คนแถวนั้น หม้อละ 50 สตางค์

“มันเป็นตำราไทย ชุดหนึ่งมี 5 เล่ม เป็นตำราใบข่อย แล้วก็ตำราใบลานอีกอันหนึ่ง ในนั้นเขียนว่าพิมพ์เมื่อ ร.ศ.126 น่าจะอยู่ราวๆ สมัยรัชกาลที่ 5

“พอได้ผมก็เริ่มทำยาเลย ดูว่าสูตรนี้รักษาอาการอะไร ใช้กับอาการอย่างไร ก็จะไปปรึกษาตา ยาตัวแรกที่ทำคือยาสตรีหลังคลอด แรกๆ ก็ทำเป็นผงและก็เป็นเม็ด ต่อมาก็ทำอีกหลายตัว พัฒนามาเรื่อยๆ”

ยาแผนโบราณ ‘ชัยบุญกิจ’ ขายดีมาก ถึงขั้นมีลูกน้องไปเดินสายต่างจังหวัด เพราะสรรพคุณดีเหลือเชื่อ บางตัวกินแค่ 15 นาทีแล้วหายปวดเลย

ปัญหาคือ ยาทั้งหมดไม่ได้ขออนุญาต อย. เพราะมัวแต่ทำงาน ไม่สนใจกฎหมาย แถมรัฐบาลในยุคนั้นก็ไม่ส่งเสริมยาแผนไทยเท่าที่ควร ทำให้โดนจับโดนค้นบ่อยมาก จนตอนหลังต้องเอายาไปให้เจ้าหน้าที่ทดลองได้ผลจริงถึงได้รับใบอนุญาตมา 3 ตัว

แต่ขณะที่ทุกอย่างกำลังเข้าที่เข้าทาง ก็เกิดเหตุไม่คาดคิดขึ้น เมื่อไฟฟ้าลัดวงจรจนโรงงานถูกเผาไม่เหลือซาก แถมเงินเก็บก็ไม่เหลือ จนครอบครัวต้องไปขออาศัยบ้านญาติแถวพระโขนง ประคองตัวขายยาเล็กๆ น้อยๆ โดยมีคนมารับไปขายอยู่เรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้สร้างกำไรมากนัก

“ตอนนั้นผมคิดว่าไปนอกกันเถอะ ไปสหรัฐฯ ไปทำอาหารขาย ทำห่านพะโล้ ผมทำอร่อยนะ คือไม่รู้จะทำอะไรกันอีกแล้ว”

ก่อนที่สุดท้ายจะได้พบยาสีฟันสมุนไพรดอกบัวคู่ ซึ่งเปลี่ยนแปลงชีวิตของครอบครัวลีเลิศพันธ์ไปตลอดกาล