“ใครจะไปดูหนังผมแล้วทำใจนะ อยากให้ดูแล้วยิ้มออกมา ผมถือว่าผมสร้างฝันให้ผู้ชม อย่างเรื่องด้วยรักและผูกพัน ผมจะบอกว่า เรากำลังจะสร้างความฝันให้คุณสองชั่วโมงเต็ม และเราจะไม่ปลุกคุณขึ้นจากความฝันนั้น หมายความว่าหลังจากนั้นจบแล้ว เขาก็เดินฝันออกจากโรงไป นี่เป็นสาเหตุว่าทำไมผมถึงดั้นด้นไปถ่ายทำถึงสวิตเซอร์แลนด์”

แต่ด้วยบรรยากาศชวนฝันเช่นนี้ ส่งผลให้หลายครั้งหนังของท่านทิพย์มักถูกวิจารณ์ว่าเบาเกินไป จนดูเหมือนไม่มีสาระแก่นสารใดๆ ซึ่งท่านทิพย์เองก็เข้าใจและรับฟัง แต่ก็ไม่เคยหยิบยกมาเป็นประเด็นให้กวนใจ เพราะรู้ดีว่าเป้าหมายในการทำงานของตัวเองนั้นคืออะไร

“ผมไม่ได้ทำประกวดตุ๊กตาทอง เป้าหมายของผมคือให้ความสุขกับคน เด็ก 7-8 ขวบ เขาไม่ได้ต้องการไปนั่งดูหนังน้ำตาไหล หนังอัญชลี–ธงไชย (ด้วยรักคือรัก) ตั้งแต่ 2 ขวบยังไปดูได้เลย นักเรียนอายุ 11-12 มาซื้อเป็นแถวเลย ถ้านักวิจารณ์จะวิจารณ์ต้องดูอันนี้ว่า ผมทำหนังให้ใครดู ถ้าไปถามแฟนหนังผม เขาจะไม่เล่าเรื่องเลย เขาจะบอกว่าวิวดี เพลงดี คนแสดงดี สนุกดี จบแค่นั้น ซึ่งผมก็พอใจแค่นั้นที่เราสร้างความสุขแก่เขาได้ มันเป็นเอกลักษณ์ของผม ซึ่งคนอื่นเขาไม่อยากทำ

“ที่ผ่านมา รางวัลที่ผมภูมิใจที่สุด คือผู้กำกับยอดนิยม เพราะประชาชนเป็นผู้เลือก เป็นคนให้ ถึงไม่ได้รางวัลจากกรรมการ ก็ไม่เคยน้อยใจ หรือเสียใจ เพราะผมไม่ได้ตั้งปณิธานที่จะส่งหนังเข้าประกวด”

แม้เรื่องที่นำเสนออาจเบาบางสำหรับบางคน แต่ท่านทิพย์ก็ยังย้ำเสมอว่า ทุกเรื่องต่างให้ข้อคิดเกี่ยวกับชีวิตคน เพราะงานเกือบทั้งหมดต่างเกิดขึ้นมาจากแรงบันดาลใจในเรื่องที่ท่านอ่านพบ 

อย่างครั้งหนึ่งท่านอ่านเรื่องของ Rex Harrison นักแสดงระดับตำนานของอังกฤษกับดารามือรางวัล Kay Kendall ในนิตยสารรีดเดอร์ ไดเจสต์ โดย Harrison ทราบว่านางเอกสาวป่วยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดเฉียบพลัน จึงขอฝ่ายหญิงแต่งงาน โดยที่เธอไม่เคยทราบอาการป่วยของตัวเองเลย และคิดมาตลอดว่าเหตุที่ป่วยเพราะขาดธาตุเหล็ก ทั้งคู่ดูแลกันจนกระทั่ง Kendall จากไปในอีก 2 ปีถัดมา

ท่านทิพย์นำแรงบันดาลใจจากเรื่องนี้ไปต่อยอดสร้างเป็นภาพยนตร์ ด้วยรักคือรัก นำเสนอเรื่องราวความรักของ วิชนีย์ นักร้องสาวมาดเท่กับพรพิชิต นักโฆษณาหนุ่มที่ผลักดันจนฝ่ายหญิงโด่งดัง ก่อนที่วิชนีย์จะป่วยเป็นโรคร้ายที่ไม่มีทางรักษาหายได้

ด้วยรักคือรัก ประสบความสำเร็จอย่างมาก ทำให้อัญชลีซึ่งเพิ่งออกอัลบั้มหนึ่งเดียวคนนี้ กลายเป็นร็อกสตาร์หญิงแถวหน้าของเมืองไทย เช่นเดียวกับธงไชย ที่เริ่มต้นเป็นพระเอกหนังเต็มตัว

อย่างไรก็ดี ท่านทิพย์จะไม่นำบทประพันธ์ของผู้อื่นมาสร้างเป็นหนัง เพราะเชื่อว่า ภาพยนตร์นั้นไม่สามารถนำความงามในนวนิยายมาเสนอได้สมบูรณ์ครบถ้วน

“ผมเคยเอาเรื่องเชลยศักดิ์ กับเคหาสน์สีแดง ของท่านหญิงดวงดาวมาทำ หนังสองเรื่องนั้น โอเค ได้ตังค์ แต่ผมได้รับคำตำหนิมากกว่าทำไมส่วนนั้นหายไป ส่วนนี้หายไป หรืออย่างเรื่อง Valley of the Dolls ของ Jacqueline Susann ผมชอบมากเลย วิธีเขียนนี่ ปากจัดมากแล้วเขียนโจ่งแจ้งโจ๋มครึ่ม เรามองเห็นภาพเข้าไปในนั้น พอทำเป็นหนัง ผมรีบแจ้นไปดูเป็นรอบแรกเลย ความที่ติดในหนังสือ พอดูหนัง ผมผิดหวังตั้งแต่ต้นจบจนเลย เพราะภาพพจน์ที่เราเคยวาดไว้อย่างเลิศ มันหมดเลย ผมเลยมาได้กับตัวเองว่า ถ้าคนติดนิยายแล้ว ทำหนัง 2 ชั่วโมงนี่ ทำไม่ได้เลย”