เมืองไทยมีร้านเด็ดซุกซ่อนอยู่มากมาย กลายเป็นแรงบันดาลใจให้ยอดนักชิม อาหม่อม ม.ร.ว.ถนัดศรี สวัสดิวัตน์ เปิดตำนานที่เป็นสัญลักษณ์ความอร่อยคู่คนไทยมานานกว่าค่อนชีวิต

จุดเริ่มต้นของ เชลล์ชวนชิม ต้องย้อนไปไกลถึงปี 2504 เมื่อ ม.จ.ภีศเดช รัชนี ผู้จัดการฝ่ายส่งเสริมการขายและโฆษณาของบริษัทเชลล์แห่งประเทศไทยในขณะนั้น ทรงต้องการหาวิธีประชาสัมพันธ์แบรนด์ของเชลล์ให้ติดปากผู้คน จึงได้ปรึกษา ม.ร.ว.ถนัดศรี ซึ่งมีศักดิ์เป็นน้องชาย

“ท่านบอกว่าอยากโฆษณาอย่างหนึ่งที่เป็น Soft Sale ไม่ใช่ Hard Sale ก็มาคิดว่าคนไทยกินจุบกินจิบ กินตลอดทั้งวัน กินอาหารกลางวันเสร็จแล้ว ก็ต้องไปกินฝรั่งดองกันอีก กินข้าวเย็นเสร็จแล้วก็ต้องกินข้าวต้มกลางคืน กินได้ตลอดทั้งวัน เอาอย่างนี้แล้วกัน แนะนำอาหารอร่อยๆ ที่หาบเร่ แนะนำให้ฟรีและก็มาเช่าหน้าหนังสือพิมพ์”

ไอเดียนี้อาหม่อมได้จากหนังสือแนะนำร้านอาหารของยาง Michelin ซึ่งทำมานานกว่า 60 ปีแล้ว

ส่วนชื่อเรียกคอลัมน์ก็ต้องถกกันอยู่พักใหญ่ถึงลงตัว..

“คิดกันไปคิดกันมาเขียนกันไม่รู้กี่ร้อยชื่อ ผลสุดท้ายเห็นพ้องต้องกันว่า เอาเชลล์ชวนชิม ชิมนี่ไม่ได้หมายความว่ากินจนพุงปลิ้น หมายความว่าอะไรก็ดีก็ชิม แล้วเอามาบอก”

เชลล์ชวนชิมโดยถนัดศอ ตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสารสยามรัฐสัปดาหวิจารณ์ ฉบับวันที่ 17 กันยายน 2504 ก่อนจะโยกย้ายมายังนิตยสารอีกหลายหัว ทั้งฟ้าเมืองไทย ของเพื่อนซี้ อาจินต์ ปัญจพรรค์ ในปี 2518 และมาประจำการที่มติชนสุดสัปดาห์ ตั้งแต่ปี 2531

เมนูแรกที่ได้รับเกียรติให้ลงคอลัมน์คือ ลูกชิ้นห้าหม้อหรือเกาเหลาลูกชิ้นมันสมองหมู บริเวณแพร่งภูธร

ส่วนหลักการชิมอาหารนี้ อาหม่อมบอกว่าง่ายนิดเดียว..

หนึ่งคือ ไม่กินฟรี เพราะเชลล์จัดงบค่ากินมาให้ครั้งละ 1,000 บาท กินเสร็จก็เอามาเขียน แต่ถ้าไม่อร่อยก็ข้ามไป

สองคือ ร้านที่ไป ต้องไม่หรู เพราะคนไทยส่วนใหญ่เป็นคนพื้นบ้าน กินอาหารประจำวันตามตรอกตามซอย

สามคือ เรื่องอาหาร ต้องอร่อย สะอาดพอสมควร และราคาสมเหตุสมผล

“ความสะอาดนั้นสุดแท้แต่จะพัฒนาเอา เราจะช่วยแนะนำให้สะอาดขึ้น สมมติว่าเขาขายดิบขายดี ได้เข้าอยู่ตึกรามบ้านช่อง ความสะอาดเขาก็มากขึ้น แต่ถ้าเขาหาบไป ความสะอาดในการล้างถ้วยชามมันก็ไม่มี อย่างก๋วยเตี๋ยวเรือ ชามก๋วยเตี๋ยวก็ใช้ทั้งรองฉี่ แล้วใช้ทั้งใส่ให้คนกินด้วย

“เพราะฉะนั้นเราก็จึงต้องส่งเสริมความสะอาด และให้ความรู้เป็นขั้นๆ ความสะอาดมาอันดับสุดท้าย เพราะคนไทยท้องแข็งอยู่แล้วใช่ไหม ภาษาจีนเขาถึงเขียนว่า เท้ยอิ้มกี่เจี๊ยะเชียงฉี่ ไม่เห็นแล้วกินอร่อย”