วงการตลกเปิดรับป๋าต๊อกเป็นสมาชิกแบบเป็นทางการ เมื่อเขาอายุได้ประมาณ 20 เศษๆ

ก่อนหน้านั้น เขาเคยเป็นทหารอากาศ แต่ลาออกมา เพราะไม่อยากอยู่ใต้กฎระเบียบวินัยมากมาย จึงกลับบ้านไปทำสวนทุเรียน แต่เผอิญไปแอบตัดทุเรียนดีบางลูกไปขายเอาเงินเข้ากระเป๋าตัวเอง พอพ่อจับได้เลยถูกไล่ให้ไปอยู่กระท่อมกลางทุ่ง จึงหันไร่วมกลุ่มกับเพื่อน ตั้งคณะกระตั้วแทงเสือ เล่นตามงานบวชในย่านธนบุรีแทน

กระตั้วแทงเสือเป็นการแสดงโบราณ ผู้เล่นประกอบด้วยกระตั้วหรือนายพรานกับเสือ โดยกระตั๋วมีหน้าที่หาวิธีกำราบเสือ

ว่ากันว่าคณะของล้อต๊อกโด่งดังมาก เพราะชอบเล่นโลดโผน บางครั้งแทงเสือแบบเอาเป็นเอาตาย เสือหนีขึ้นต้นมะม่วง ก็ไล่ตาม จนกิ่งมะม่วงหักโครมลงน้ำ

ต่อมาล้อต๊อกมีโอกาสไปดูละครย่อย หรือละครชวนหัวเรื่องสั้นๆ เพื่อคั่นการแสดงแถวบ้าน ไอเดียก็เลยบรรเจิด คิดว่า ตัวเองน่าจะทำได้เหมือนกัน จึงปรึกษาเพื่อนชื่อ เสน่ห์ โกมารชุน ตั้งคณะละครย่อยชื่อว่า ‘เมฆดำ’ ตระเวนเล่นตามงานวัด รวมถึงเข้าประชันตามเวทีต่างๆ และด้วยมุกตลกและทักษะการเล่นที่แพรวพราว ทำให้คณะเมฆดำคว้ารางวัลกลับมาเพียบ

แต่เสียดายที่พ่อของเขากลับไม่เห็นดี เพราะมองว่างานน่ารังเกียจ เป็นพวกเต้นกินรำกิน จึงถูกไล่ออกจากบ้าน

โชคดีที่ฝีมือของล้อต๊อกดันเข้าตา สัมพันธ์ อุมากูล แห่งคณะศรีเบญจา ผู้แต่งเพลงเย้ยฟ้าท้าดิน จึงชักชวนให้มาร่วมทีม และได้แสดงบนเวทีใหญ่อย่างศาลาเฉลิมกรุง เป็นครั้งแรก

นับจากนั้นเส้นทางของชายชื่อสวง ก็วนเวียนอยู่กับการแสดงเรื่อยมาจนวาระสุดท้าย

จุดเด่นของล้อต๊อก คือ เขาสามารถพลิกแพลงสิ่งที่อยู่รอบตัวมาเป็นมุกตลกได้หมด ไม่ว่าจะเป็นศัพท์วัยรุ่น ศัพท์สมัยใหม่ หรือเหตุการณ์บนเวที

ที่สำคัญเขายังสร้างบุคลิกประจำตัว โดยเฉพาะลีลาการพูดแบบเหน่อๆ สำเนียงสุพรรณ ลงท้ายประโยคด้วยคำว่า ‘คร๊าบ..กระผม’ ตามด้วยเสียงหัวเราะ ‘แหะ แหะ’ จนกลายเป็นภาพจำที่เรียกเสียงหัวเราะของแฟนได้ไม่ว่ายุคสมัยใดก็ตาม

“การเล่นตลกนี่ต้องใช้ปฏิภาณแบบโต้วาที เพราะตลกต้องใช้ความรู้รอบตัวให้มาก ประสบเหตุการณ์อะไรที่เราจะจำเอามาพูดได้ให้มันตลกขบขัน จับความจริงให้แปลงออกมาเป็นตลกให้ได้ ให้คนหัวเราะ คนฮา ตลกทุกวันนี้ อย่าเข้าใจว่าดังแล้ว มีชื่อเสียงแล้วจะหยิ่งยโสได้ ไม่ได้..

“ตลกต้องพึ่งประชาชน ประชาชนทั้งประเทศเป็นผู้ให้กำลังใจ ให้เราเป็นตลกเอกหรือไม่เอก อยู่ที่ประชาชน ต้องวางตัวให้ดี เจอะประชาชนต้องยิ้มย่องกับเขา เพราะเขาสนใจในการแสดงของเรา”

ความดังของป๋าต๊อกเริ่มฉายแววชัดเจน เมื่อเขารวมทีมกับเพื่อนตั้งคณะลูกไทย แสดงละครหน้าม่านสลับกับการฉายภาพยนตร์ โดยมักรับบทเป็นตัวโจ๊กที่ถูกแกล้งให้เจ็บตัวเสมอ

อย่างเวลาร้องเพลงละครชาตรี เขาจะแกล้งร้องผิดร้องถูก เช่นคนอื่นร้อง ‘โฉมเจ้าไกรทองพงษา’ แต่ป๋าจะร้องว่า ‘โฉมเจ้าไกรทองเจ้าพงษ์หมา’ พอร้องเสร็จสมาชิกที่ชื่อ สมพงษ์ พงษ์มิตร จะทำเป็นโกรธ แล้วถีบล้อต๊อกกลิ้งลงพื้น แค่นี้ก็เรียกเสียงฮาได้ไม่หยุดแล้ว

ต่อมาเมื่อเกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 ญี่ปุ่นสั่งห้ามฉายภาพยนตร์ฝรั่ง ให้ฉายแต่หนังญี่ปุ่น แต่คนไทยรังเกียจญี่ปุ่นเห็นว่ารุกรานประเทศเลยไม่ยอมดู จึงเกิดสื่อบันเทิงที่เรียกว่าละครเวทีขึ้นมาทดแทน

ล้อต๊อกและคณะถูกดึงเข้ามาร่วมเช่นเคย เขาใช้ประสบการณ์ที่แน่นปึ๊กมาเป็นพื้นการแสดง และเล่นเพียงไม่กี่เรื่อง ก็ดังเป็นพลุแตก มีรายได้เป็นหลักพันบาท ในยุคที่ก๋วยเตี๋ยวชามละไม่กี่สลึง

เรื่องที่ดังสุด คือ ‘ใกล้เกลือกินด่าง’ ซึ่งเขาแสดงเป็น ‘เสี่ยล้อต๊อก’ เถ้าแก่คนจีนขี้เหนียว จอมลืมตัว โดยเขาสวมบทบาทได้แบบไร้ที่ติ ยิงมุกกระจุย จนสุดท้ายชื่อ ‘ล้อต๊อก’ ก็โดดเด่นกลบชื่อ ‘สวง ทรัพย์สำรวย’ ไปโดยปริยาย