หากแต่เส้นทางสายดนตรีของเขาเริ่มมาเป็นรูปเป็นร่าง ตอนเข้าปี 1 ที่ ม.เกษตรศาสตร์ เมื่อโจ้กลายเป็นหนึ่งในนักร้องนำของวง KU Band

วงดนตรีแห่งนี้ได้สอนวิธีการร้องเพลงให้เขามากมาย ตั้งแต่การจับไมค์ การเปล่งเสียง การแบ่งวรรคคำ หรือแม้แต่การออกเสียง ร.เรือ ล.ลิงให้ชัดเจน

แต่สิ่งที่สำคัญสุดคือ ทำให้เขารู้สึกอยากเป็นนักร้องจริงจัง

“ตอนนั้นมีรุ่นพี่มาช่วยสอน แต่ไม่ได้ฝึกเป็นโน้ตนะ เป็นการบอกว่าควรจะทำอย่างนั้นอย่างนี้ ส่วนมากจะเป็นเรื่องเทคนิคการร้อง โดยเฉพาะการร้องที่เวทีประกวด อย่างเช่นนักร้องไม่ควรกำไมค์ที่หัวไมค์ เพราะมันมีโอกาสที่จะหวีดสูง แล้วก็เสียงเราจะเข้าไม่เต็มอะไรอย่างนี้”

แต่กว่าที่เขาจะได้ลองวิชาแบบจริงๆ จังๆ ก็ผ่านไปนานร่วมปีเลย

ในปี 2534 โจ้ซึ่งย้ายมาเรียนที่พระจอมเกล้าพระนครเหนือ พาตัวเองเข้าประกวด Thailand Coke Music Award ครั้งที่ 2

โดยที่ผ่านมาเวทีนี้เป็นก้าวแรกของวงดังๆ หลายวง เช่น Moderndog และ Smile Buffalo

การประกวดในตอนนั้น มีทั้งประเภทขับร้อง และแบบวงโฟล์กซอง โดยเริ่มแรกจะเป็นการแข่งขันภายในสถาบันก่อน ผู้ที่ได้รับคัดเลือกก็จะมาแข่งต่อที่เวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ จากนั้นก็คัดต่อให้เหลือ 5 คนสุดท้าย เพื่อไปแข่งในรอบชิงชนะเลิศ

ตอนนั้นโจ้ประกวดเลือกแบบขับร้อง คือร้องคนเดียว แต่น่าเสียดาย เพราะเขาตกรอบแรก!!

“ไม่ติดอะไรเลย รอบสถาบัน 1 ใน 3 ก็ไม่ได้ ก็มานั่งนึกดูว่าเป็นเพราะอะไร บางทีเรารู้สึกว่า เราน่าจะร้องดีกว่าคนนู้นนะ คนนี้นะ ทำไมเราไม่ได้ เรามานึกดูอีกที โค้กจะมีคะแนนเอนเตอร์เทน การสร้างอารมณ์ร่วมกับผู้ชม 30 แต้ม จาก 100 ซึ่งเยอะมาก ส่วนคะแนนการร้อง ร้องดีกว่ากันก็ไม่ห่างกันแต้มสองแต้มหรอก แต่ว่าคะแนนเอนเตอร์เทนนี่เราไม่ได้ตรงนี้ โดนเข้าไปทีหนึ่งก็เรียบร้อย”

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ยอมหยุด ปีต่อมา โจ้กลับมาอีกหน ปรากฏว่า ครั้งนี้เขาคว้าอันดับ 1 ในรอบสถาบัน แต่มาพลาดท่าในรอบที่ 2

“เราจำเจกับเพลงเดิมๆ ตอนนั้นร้องเพลงไทยทั้งคู่ คือ ‘ทะเลคน’ ของสุรสีห์ อิทธิกุล กับ ‘หลบไปให้พ้น’ ของอินคา ซึ่งเป็นเพลงใกล้ๆ กันนะ ก็ไม่ได้ฉีกความสามารถอะไรเลย เพราะว่าตัวแทนสถาบันอื่นที่เข้าไป เขาจะร้องเพลงไทยเพลงหนึ่ง เพลงสากลเพลงหนึ่ง ซึ่งทำให้ดูแล้วมีความสามารถ ถึงเราจะร้องได้เท่าเค้า แต่ว่าพอกรรมการเห็นก็คงจะรู้สึกหลากหลายกว่า ได้หลายประเภท ก็เลยไม่ผ่านเข้าไปชิงชนะเลิศรอบสุดท้าย”

ความพ่ายแพ้ 2 ปีซ้อนเล่นเอาโจ้ซวนเซไปไม่น้อย เขายอมรับตามตรงว่าท้อ ถึงขั้นคิดจะเบนเข็มไปทำอย่างอื่น แต่คงเหมือนโชคชะตากำหนดมาแล้วว่า ‘เขาต้องเป็นนักร้อง’

โจ้บอกว่า เขาเดินวนเวียนอยู่กับป้ายโบรชัวร์รับสมัครอยู่นานหลายวัน ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี จนวันสุดท้ายเขาก็ตัดสินใจว่า ขอลองอีกสักหน

“มีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง เขาบอกว่า ‘จะดีเหรอ เดี๋ยวพลาดนะ หยุดพักซักปีได้รึป่าวแล้วค่อยประกวดตอนปี 4’ เราก็บอกว่า ‘ไม่ได้แล้ว ไม่รอแล้ว เป็นไงเป็นกัน’