“การตอบจดหมายทำให้โย่งแตกฉานมากขึ้น เพราะคนที่เขียนมานั้นไม่ได้ถามเรื่องฟุตบอลอย่างเดียว ถามเรื่องสารพัด เมื่อคุณลองภูมิมา ผมก็ต้องโชว์ภูมิค้นทั้งหมด หรือคุณถามเป็นกลอน ผมก็ตอบเป็นกลอน คุณถามบ้า ผมก็ตอบบ้า” พิศณุ นิลกลัด เพื่อนรักคนสำคัญของ ย.โย่ง กล่าว

ด้วยนิสัยที่รักการทำงาน บวกกับความรู้ลึกรู้จริง เมื่อเข้ามาสู่โลกของนักพากย์ ย.โย่งจึงกลายเป็นแถวหน้าอย่างรวดเร็ว

‘ถึงจะเสียงไม่หล่อ แต่ก็น่าฟัง’ น่าจะเป็นคำจำกัดความที่ดีสุดของเอกชัย นพจินดา

แรงบันดาลใจแรกของการพากย์ ต้องย้อนกลับไปเมื่อปี 2519 เมื่อหนังสือพิมพ์บ้านเมืองส่งเขาไปทำข่าวไกลถึงอังกฤษ อ.ชัยณรงค์ มนเทียรวิเชียรฉาย แห่งรายการ 180IQ ซึ่งเป็นผู้ดูแล บอกว่า ย.โย่งชอบวิธีพากย์บอลแบบอังกฤษมาก

“เขาชอบสไตล์การพากย์ที่เหมาะกับจังหวะ ช่วงจังหวะเวลาของแต่ละคนที่เด่นๆ ที่กำลังมีบทบาทในช่วงจังหวะนั้น คือเขาชอบว่า ข้อมูลต้องมีและแม่น อันที่สอง คือนักพากย์อังกฤษจะไม่พากย์ตลอด”

การให้ความสำคัญกับจังหวะจึงเป็นสิ่งที่อยู่คู่กับ ย.โย่งมาตลอด

บางครั้งเขาก็จะปล่อยให้ผู้ชมฟังเสียงลูกบอลถูกเตะ หรือปล่อยเสียงกองเชียร์ในสนาม หรือช่วงเงียบๆ ก็ฟังผู้บรรยายเมืองนอกพูดแล้วสรุปเป็นภาษาที่เข้าใจง่ายสั้นๆ

“การจะพากย์ให้สนุกขึ้นกับเกม สิ่งที่มันเกิดขึ้นในจอ แล้วเราก็ต้องเอนเตอร์เทนต์คนดูด้วย หากเกมไม่มัน ผมก็คงเข็นให้รู้สึกสนุกด้วยไม่ได้ ก็ต้องหาประเด็นอะไรก็ได้ที่มันน่าสนใจ คือต้องทำอย่างไรให้คนดูหน้าจอไม่ปิดไปช่องอื่น”