แม้จะเติบโตมาในครอบครัวประมง แต่สิ่งที่ดึงดูดเอ๋มากที่สุดก็คือ การวาดรูป

“ความจริงที่บ้านเป็นแพปลา ชื่อ ช.เฮงฮวด เกิดมาก็อยู่ในดงของอาชีพประมงแล้ว ตอนเด็กๆ ก็ไปช่วยคุณพ่อคุณแม่จดน้ำหนักปลา ชั่งปลา ลากเข่งปลา คืออยู่กับมันมากจนรู้สึกว่าไม่ใช่ตัวเรา เราไม่ได้อยากใช้ชีวิตแบบนี้ สิ่งที่ฝันจริงๆ คือ อยากเป็นสถาปนิก เพราะชอบวาดรูป ทำคะแนนได้ดีกว่าวิชาอื่น มือไปเร็วกว่าสมอง อย่างช่วงประถมเคยไปดูคนวาดรูปหนังในโรงหนังแถวบ้าน เราก็พยายามศึกษาดูว่าเขาทำอย่างไร พอโตขึ้นก็อยากจะวาดรูปตึก รูปบ้าน รูปห้อง รูปร้านค้า”

อีกกิจกรรมหนึ่งที่เอ๋ชอบทำเป็นพิเศษคือ การออกแบบหน้าปกเทป เพราะหลายอัลบั้มเป็นผลงานเพลงที่เขาชอบมาก แต่อาร์ตเวิร์กบนปกยังไม่ค่อยโดนใจเท่าใดนัก

อัลบั้มแรกๆ ที่เขาออกแบบเองคือ ร็อค เล็ก เล็ก ของวงไมโคร ครั้งนั้นเขาไปหารูปของ หนุ่ย-อำพล ลำพูน นักร้องนำมาถ่ายเอกสารแล้วก็ตัดทำเป็นภาพคอลลาจ จากนั้นก็พิมพ์ชื่อเพลงใหม่ลงไป จนกลายเป็นปกเทปที่โดดเด่นไม่เหมือนใคร

“ชุดไหนชอบเป็นพิเศษ เราก็รู้สึกว่าอยากออกแบบให้ แต่เมื่อก่อนยังทำอะไรไม่เป็น ก็เลยแค่เอากระดาษมาตัดแปะ เหมือนถ้าลองวางเป็นพื้นสีอื่นจะหน้าตาเป็นอย่างไร เพราะในยุค 90 ทุกอย่างมักจะดูฉูดฉาดไปหน่อย เรารู้สึกอยากทำอะไรด้วยไอเดียของตัวเองบ้าง

“ตอนนั้นได้แรงบันดาลใจจากค่ายเพลงครีเอเทีย อาร์ติสต์ มากเหมือนกัน อย่างอัลบั้มของปานศักดิ์ รังสิพราหมณกุล หรือ อุ้ย-รวิวรรณ จินดา แล้วช่วงนั้นก็ฟังเพลงสากลเยอะ ก็รู้สึกว่า ปกเทปเมืองนอกก็เท่เหมือนกัน”

แต่แล้วเส้นทางชีวิตของเอ๋กลับไม่เป็นตามที่หวัง เพราะหลังเรียนจบชั้นมัธยมศึกษา เขาได้โควตาเข้าเรียนคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยสงขลา อีกทั้งพ่อแม่ตั้งใจจะให้เอ๋นำความรู้นี้มาช่วยเสริมธุรกิจแพปลาของครอบครัว จึงไม่ได้สอบเอ็นทรานซ์ ปิดประตูสถาปนิกไปโดยปริยาย แต่ระหว่างนั้นเขาก็แอบพ่อกับแม่ไปสอบเข้าคณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ ซึ่งสุดท้ายทั้งคู่ก็ยินยอมให้ลูกชายคนโตไปเรียน

แต่ถึงจะศึกษาต่อด้านการตลาด ทว่าหากเวลามีงานกลุ่มที่ต้องอาศัยความรู้เรื่องการทำแบบจำลองผลิตภัณฑ์ต่างๆ หรือสตอรี่บอร์ด เพื่อนๆ ก็มักจะให้เอ๋รับผิดชอบอยู่เสมอ ประสบการณ์ครั้งนั้นทำให้เขารู้ว่า โลกของงานออกแบบกว้างไกลกว่าวิชาสถาปัตยกรรมศาสตร์มาก

“พอเรียน Marketing มันทำให้ตาเราเปิดกว้างมากขึ้น เราได้รู้จักเรื่อง Product Design รู้เรื่อง Advertising Design หรือ Graphic Design ว่าเป็นอย่างไร พอเรียนจบออกมาก็ได้ทำงานอยู่ที่ MMC สิทธิผล ดูแลฝ่ายโฆษณาประชาสัมพันธ์ เราก็ต้องดีลกับเอเจนซี พอได้ดีลเยอะๆ เราก็เริ่มเข้าใจว่าวงการโฆษณาเป็นแบบนี้ หรือเราจะเบนเข็มไปด้านอื่นดีกว่า แล้วพอเรารู้ว่า กราฟิกเป็นพื้นฐานของการดีไซน์ ซึ่งเราก็คิดว่า จริงๆ ทำเองได้ ก็เลยตัดสินใจไปเรียนต่อด้านนี้ดีกว่า”

เมื่อแน่ใจว่าตัวเองควรมุ่งไปทางไหน เอ๋จึงตัดสินใจสมัครเรียนด้าน Communication Design ที่ Pratt Institute นครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา

ชีวิตในต่างแดนเปิดโลกให้เอ๋อย่างมาก จากเดิมที่คิดแค่ว่า กราฟิกดีไซน์คือการออกแบบให้สวยงามก็พอแล้ว แต่ที่นี่สอนให้เข้าใจถึงรากฐาน ตั้งแต่ประวัติศาสตร์ ทฤษฎีสี ทฤษฎีการสื่อสาร หรือแม้แต่การออกแบบตัวอักษร ทั้งหมดนี้ก็เพื่อค้นหาว่า สไตล์และการออกแบบอะไรที่สอดคล้องกับตัวเขาเองมากที่สุด

“ตอนนั้นโรงเรียนเขาก็สอนดีไซน์แบบที่เป็นผู้เป็นคนนะ แต่ต้องยอมรับว่าในยุคปลาย 90 เป็นยุคที่กราฟิกรุนแรงเหมือนกัน เพราะฉะนั้นเราก็จะได้รับอิทธิพลจากแผงหนังสือที่เจอ ดนตรีที่ฟัง ซึ่งหลายวงก็มีกราฟิกดีไซน์ที่สวยๆ ทำให้เรารู้สึกว่า จริงแล้วกราฟิกก็มีความหลากหลาย ตอบโจทย์ไปตามสิ่งที่เราออกแบบ วันนี้เราอาจจะออกแบบให้ดูเรียบ โก้ เท่ได้ แต่วันหนึ่งถ้าเราไปเจอโจทย์ที่มันๆ สนุกๆ เราก็ต้องออกแบบให้สอดคล้องกับตัวสินค้าหรือผลิตภัณฑ์นั้นได้

“อย่างเรื่องหนึ่งที่รู้สึกว่าท้าทายมากคือ Typography หรือการใช้ตัวอักษรเพื่อการออกแบบ ซึ่งเราอาจจะดีไซน์ตัวอักษรขึ้นมาใหม่ก็ได้ หรือดีไซน์เฉพาะ Headline ให้มันไม่เหมือนกับคนอื่น หรือบอกเล่าตัวตนของสิ่งเหล่านั้น ซึ่งทุกวันนี้ก็ยังไม่สามารถทำได้ เพราะมันต้องอาศัยการเรียนรู้และการปฏิบัติเยอะๆ แต่พอเรียนปริญญาโทจึงอาจไม่ได้ลงลึกไปมาก”