อาจารย์ใช้เวลาเขียนหนังสือชุดนี้นานถึง 9 ปีเต็ม!!!

เขียนที่ละบท พอเขียนเสร็จก็เสนอให้คณะที่ปรึกษาอ่านก่อน ถ้าเห็นชอบก็จัดทำเป็นต้นฉบับ แล้วกรมวิชาการจัดพิมพ์เป็นบทเรียน

“การมีที่ปรึกษา ทำให้ครูได้มองมุมอีกแง่หนึ่ง เช่นวางโครงเรื่องให้เด็กๆ ไปเที่ยวป่า แล้วชูใจไปเด็ดดอกไม้จากต้นมาทัดหู คณะกรรมการอ่านแล้วก็เดินมาพูดว่า ครูครับขอแก้หน่อยเถอะ อย่าไปเด็ดดอกไม้เลย มันเป็นการทำลายสิ่งแวดล้อม ครูเลยเปลี่ยนให้ชูใจเก็บดอกที่ร่วงอยู่โคนต้นมาแทน”

ฉากทุกฉากจึงต้องคิดอย่างละเอียด เพราะสุดท้ายแล้วสิ่งเหล่านี้จะกลายเป็นแบบอย่างให้เด็กต่อไป

อาจารย์จึงถือโอกาสนี้ใช้หนังสือเป็นเครื่องมือปลูกฝังความเข้าใจในชีวิต แม้บางครั้งอาจทำให้เด็กๆ รู้สึกสะเทือนใจไปบ้าง อย่างตอนที่แม่ของเพชรเสียชีวิตหรือเจ้าแก่ตาย ก็เป็นสิ่งที่คนเขียนตั้งใจสอดแทรกสัจธรรมเรื่องเกิดแก่เจ็บตายลงไป

“ตอนนั้นครูไปเยี่ยมที่โรงเรียนแห่งหนึ่งย่านพลับพลาไชย เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาหาแล้วบอกว่า คุณครูขา หนูไม่ยอม หนูไม่อยากให้เจ้าแก่ตาย ครูก็บอกไปว่า นี่แหละหนู ชีวิตมันก็เป็นอย่างนี้ ไม่เป็นไรนะ แล้วครูจะหาม้าตัวใหม่มาให้ เอาให้น่ารักกว่าเดิมอีก”

กลายที่มาของเจ้านิลที่ปิติซื้อมาด้วยเงินรางวัลสลากออมสิน จำนวน 10,000 บาท

บางครั้งอาจารย์ก็ตั้งใจนำเสนอประเด็นหนักๆ เช่น เกษตรกรรม การศึกษา สภาพสังคมในห้วงเวลานั้น

“หลายคนถามว่าทำไมเขียนให้พระเอกเป็นเกษตรอำเภอ (คุณอาทวีป) แทนที่จะเป็นทหารหรือตำรวจเก่งๆ ตอนนั้นครูรู้สึกว่าคนไทยทิ้งไร่นาที่สวน ทิ้งชนบทเข้าไปหางานในเมือง ครูต้องการจะสื่อให้เห็นความสำคัญของการทำเกษตร เพราะนี่คืออาชีพดั้งเดิมของบรรพบุรุษเรา เรารอดมาได้เพราะการเกษตร ไม่ใช่เพราะทำโรงงานอุตสาหกรรม ดังนั้นมีที่ดินขุดบ่อเลี้ยงปลาก็เอาปลาไปขาย หรืออย่างมานีเลี้ยงไก่เอาไข่ไก่ไปขายเพียงแค่นี้ก็อยู่ได้แล้ว”

เพราะฉะนั้น หากถามว่าอะไรคือสิ่งที่ผลักดันให้อาจารย์สามารถสร้างสรรค์ผลงานที่กลายเป็นแรงบันดาลใจเช่นนี้ ก็คงหนีไม้พ้น ความรักและความทุ่มเทที่มีให้ต่อเด็กๆ ทุกคนนั่นเอง 

“ครูรักเด็กๆ อยากให้เขาได้รับความสุข คนเราเกิดมาชาติหนึ่งไม่มีอะไรดีไปกว่าการได้ดำเนินชีวิตอย่างมีความสุข ครูอยากให้เด็กทุกคนได้รับสิ่งนั้น เพราะชีวิตของคนเราช่วงที่มีความสุขคือตอนเป็นเด็ก ถ้าพ้นช่วงนี้ไปแล้ว เขาอาจไม่ได้พบกับอีกเลย”