แต่กว่าจะได้เริ่มต้นทำนั้นก็ช่างยากลำบากเหลือเกิน ไหนจะงบประมาณจำกัด แถมยังต้องทะเลาะกับฝ่ายบริหารบ่อยครั้ง

“ตอนที่บอร์ดของ ABC ได้ยินว่าฉันกำลังทำโชว์ที่มีกล้วยหอม 2 ตัว นอนอยู่ในห้องเดียวกัน นั่นคือช่วงยุคต้น 90 พวกเขาต่างรู้สึกวิตกกังวลกับเรื่องนี้มาก ฉันพยายามอธิบายว่าพวกเขาเป็นฝาแฝดกัน สามารถนอนห้องเดียวกันได้ แต่ดูเหมือนพวกเขาก็ยังไม่ชอบไอเดียนี้เท่าใดนัก”

แต่สุดท้าย Harris ก็สามารถผ่านสถานการณ์ยุ่งยากมาได้ และเริ่มต้นวางตัวละครต่างๆ โดยอิงประสบการณ์มาจากลูกๆ ของตัวเอง ซึ่งนอกจากกล้วยหอมที่เป็นฝาแฝดกันแล้ว ยังมีหมีเพื่อนบ้านอีก 3 ตัว คือ Morgan Amy และ Lulu ซึ่ง 2 ใน 3 ที่ถูกตั้งชื่อตามลูกๆ ของเธอ ส่วนอีกตัวนั้นมาจากชื่อเพื่อนของลูกอีกที ส่วนเจ้าหนูใส่หมวกที่ออกมาในตอนที่ 2 นั้น เป็นไอเดียจากหนึ่งในตากล้องรายการ

B1 และ B2 เป็นเจ้าของบ้านสองชั้น เขาจะลงจากบันไดมาทุกเช้าตามที่บทเพลงได้บอกเล่าไว้ และถ้าพวกเขาไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องวุ่นๆ ก็จะใช้เวลาที่มีไปกับการตรวจตราชายหาดใกล้ๆ

“พวกเขาไม่ได้ซื่อบื้อ แต่ก็ไม่ได้ฉลาดอะไร ก็เป็นกล้วยหอมที่มีชีวิตธรรมดาๆ เราไม่ได้พยายามจะใส่อะไรที่มันฉลาดซับซ้อนหรือต้องตีความหมายเข้าไปเลย”

“คุณมีเวลา 4 นาที 20 วินาทีเพื่อบอกเล่าเรื่องราวดีๆ ต้องวางโครงเรื่องตั้งแต่ต้น-กลาง-จบ โดยต้องสอดคล้องกับชีวิตจริงของเด็กอนุบาล ซึ่งตัวละครที่เราสร้างขึ้นส่วนใหญ่ก็เอามาจากชีวิตของลูกๆ เป็นหลัก เพราะฉันคิดว่า เด็กทั่วโลกก็คงต้องเจอสถานการณ์อะไรแบบนี้มาเหมือนๆ กัน”

ด้วยคาแรคเตอร์กล้วยหอมที่น่ารักและเรื่องราวที่ใกล้ตัวเด็กๆ หลังออกอากาศเพียงตอนเดียวในวันที่ 20 กรกฎาคม 2535 กล้วยหอมจอมซนก็กลายเป็นที่พูดถึงไปทั่วเมือง Harris บอกว่า เธอเคยได้ยินคุณแม่บางคนคุยกันว่า ต้องรีบกลับบ้านไปดูรายการ บางทีก็เป็นพวกลูกๆ ที่รบเร้าให้พ่อแม่รีบกลับบ้าน เพื่อให้ทันดูกล้วยหอม

เหตุการณ์ที่ทำให้เธอรู้ว่า ตัวละครนี้มีพลังในการดึงดูดคนมหาศาล คือตอนที่พวกเขาไปออกงานร่วมกับ Sydney Symphony Orchestra วันนั้นฝนตกกระหน่ำ แต่ผู้ชมทั้งเด็กและผู้ใหญ่กว่า 195,000 คนก็ตื่นเต้นกันสุดๆ ทันทีที่กล้วยหอมปรากฏตัวบนเวที